Bir Aldatılma(ma)nın Öyküsü

Aldatılan kadınlarla yaşayarak büyümüştüm. O yüzden her ilişkimde aldatılma ihtimalim hep yastığımın altındaydı. Hatta aldatıldığımda yapacaklarım da. Bir gün aptal ve avanak filmini izliyordum. Bir sahnesinde avanak kayak merkezlerinden birine gidiyor, diliyle bir direği yalamaya kalkıyor ve dili yapışıyordu. O an kafamda bir ampul yanmıştı. Evet aldatıldığımı öğrendiğimde umursamaz davranacaktım, planlarımı uygulamak için. Ona en büyük hayalimin karda sevişmek olduğunu söyleyerek Kartepe'ye götürecektim. Onu öpücüklerimle çıldırtıp, pantolonunu indirecektim. Ve o zevkin doruklarına çıkmayı beklerken, çükünü donmuş direğe yapıştıracaktım! Onu orada o halde bana yalvarır haliyle bırakacaktım. Bu hayali kurup kaç defa zevkten köşe olmuştum, unuttum. Aldatılma düşüncelerim nedeniyle ara sıra gizliden telefonunu karıştırırdım. Bir gün iki bira aldık ,arabayla sahile geçtik. Şarzım bitti diyerek telefonunu istedim. Kafalar güzel zaten, hiç itiraz etmedi. O kadar rahat telefonunu verince, bende gönül rahatlığıyla mesajlar kutusuna girdim. İsimsiz numaradan gelen bir mesajla dünya durdu sandım;  "aşkım bu gece buluşacak mıyız?" cevap "evet".  Telefona öylece bakakaldım. Onun sesiyle kendime geldim, "canım ne oldu? " diyordu. Ben cevap vermek yerine yüzüne bakıyordum, öylece.. biraz önce omzunda huzur bulduğum adam yabancıydı sanki ve ben onu  tanımaya çalışıyordum.Telefonu elimden aldı. Anlaşılan silmeyi unutmuştu. Soğukkanlılığımı korumak aklıma bile gelmiyordu. Yani Kartepe'yi beklemek istemiyor şimdi şu anda çükünü çantamdaki törpüyle kesmek istiyordum!O kadar kızgındım ki onun söylediklerini duymuyordum. Kafamda sadece onu nasıl erkek olmaktan çıkarırım düşünceleri vardı. Törpü bir işe yaramazdı. Hiçbir şey aklıma gelmiyor, sesim çıkmıyor öylece şokta oturuyordum.  Neden böyle günler için çantamda bir kesici alet taşımıyorum diye kendime kızıyordum. "Yahu anlamıyor musun bu senin mesajın" cümlesiyle kendime geldim. "Yok ya nasıl olur"  dedim, mesajı tekrar gösterdi evet benim numaramdı! attığım mesajı hatırlamıyordum, rezil olmuştum. Rezil olmak istemiyordum. Ne yapıp ne edip kendimi düştüğüm bu durumdan kurtarmalıydım. "Neden adım yok" evet evet işte yağ gibi üste çıkma sevincini yaşıyordum.. "geçen hafta ayrılmıştık kızdım,sildim ve  yazmayı unutmuşum" demesiyle  bir az önceki üzüntüm geçmiş ancak kızgınlığım kalmıştı. Demek beyimiz adımı yazmayı unutmuştu. Nasıl rahatlık bu böyle. "İyi o zaman" dedim "beni de unut". Kapıyı çarpıp çıktım. Herkes kapris yaptığımı düşünecekti. Ancak allak bullaktım. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Dalga geçilmek istemiyordum. Demek aldatılsam elim kolum bağlı şapşal gibi duracaktım. Kendim beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Böyle durumlar için B planı yapmalıydım:) devamı yakında...